Thida's House
Blijf op de hoogte en volg Melissa
20 Januari 2013 | Cambodja, Phumĭ Réach Born (2)
Soo-ah s'day!
Sinds mijn vorige blog is er alweer zoveel gebeurd. Ik heb mijn dagboek er maar bij gepakt want ik weet het allemaal niet meer uit mijn hoofd.
Inmiddels 'wonen' we in Thida's House, het vrijwilligershuis. We wonen hier met ongeveer 15 vrijwilligers, waarvan 4 ook nieuw zijn, net als Bo en ik. Voordat Bo en ik hierheen kwamen hadden we al de meeste andere vrijwilligers ontmoet. Toen we naar de silk farm gingen, raakten we aan de praat met twee Nederlandse meisjes en die bleken vrijwilligers te zijn. Ze hebben ons aan de groep voorgesteld en 's avonds hebben we met z'n allen gegeten en even wat gedronken.
Hier in huis is het heel leuk. Iedereen is gezellig, maar gaat wel gewoon z'n eigen gang, wat wel heel fijn is. We hebben allemaal een fiets, dus we kunnen gewoon naar de markten, de supermarkt, het zwembad etc. Alles is op fietsafstand.
Ik ben woensdag met de vrijwilligster die ik ga vervangen mee geweest naar ons project om alvast even te kijken. De hele dag werd ik aangestaard door een hele hoop super schattige kindjes. De school is kleiner en armer dan ik had verwacht. Het was niet meer dan twee houten, half open lokalen, een wc en een waterput. Alle kinderen krijgen ontbijt op school dus er was ook een keukentje. Ze hebben wel boeken, maar niet genoeg voor alle kinderen en ze vallen allemaal bijna uit elkaar.
Het was fijn om eerst samen met de andere vrijwilligster mee te gaan, want nu weet ik een beetje wat de bedoeling is wat ik doe. Ik hoop wel dat ik meer mag doen dan dat andere meisje, want het enige waar zij mee hielp was de uitspraak. En dat was maar 5 minuten in een les van een uur. Maar er is al over gepraat en waarschijnlijk word ik meer bij de lessen betrokken. Maar ik moet natuurlijk zelf ook veel initiatief nemen. En er is mij gevraagd door een Australisch stel dat heel betrokken is bij het project, ervoor te zorgen dat het volleybalnet weer opgehangen wordt en dan zelf ook te gaan volleyballen en zo de meisjes ook erbij betrekken. Dus dat is sowieso leuk! Er zijn wel wat problemen op mijn school. Zo is de directeur opgestapt en is er nu niet echt een leidinggevende. Dit wordt wel een beetje opgevangen door een aantal mensen, maar sommige dingen zijn nu wel een beetje ongeorganiseerd. Ook is er het probleem dat sommige kinderen spelletjes doen om geld. Dit is wel al grotendeels teruggedrongen, maar ik moet er wel nog op letten. Dinsdag begint het vrijwilligerswerk echt, dus dan zal ik het allemaal wel wat duidelijker te weten komen.
Vanmorgen hebben we Khmer les gehad en straks gaan we naar het Tonle Sap meer en een floating village. Ben benieuwd!
Dat was het weer voor even. Ik hoop dat jullie het niet vervelend vinden dat mijn verhalen zo lang zijn, maar er is zo veel te vertellen!
Liefs,
Melissa
Sinds mijn vorige blog is er alweer zoveel gebeurd. Ik heb mijn dagboek er maar bij gepakt want ik weet het allemaal niet meer uit mijn hoofd.
Inmiddels 'wonen' we in Thida's House, het vrijwilligershuis. We wonen hier met ongeveer 15 vrijwilligers, waarvan 4 ook nieuw zijn, net als Bo en ik. Voordat Bo en ik hierheen kwamen hadden we al de meeste andere vrijwilligers ontmoet. Toen we naar de silk farm gingen, raakten we aan de praat met twee Nederlandse meisjes en die bleken vrijwilligers te zijn. Ze hebben ons aan de groep voorgesteld en 's avonds hebben we met z'n allen gegeten en even wat gedronken.
Hier in huis is het heel leuk. Iedereen is gezellig, maar gaat wel gewoon z'n eigen gang, wat wel heel fijn is. We hebben allemaal een fiets, dus we kunnen gewoon naar de markten, de supermarkt, het zwembad etc. Alles is op fietsafstand.
Ik ben woensdag met de vrijwilligster die ik ga vervangen mee geweest naar ons project om alvast even te kijken. De hele dag werd ik aangestaard door een hele hoop super schattige kindjes. De school is kleiner en armer dan ik had verwacht. Het was niet meer dan twee houten, half open lokalen, een wc en een waterput. Alle kinderen krijgen ontbijt op school dus er was ook een keukentje. Ze hebben wel boeken, maar niet genoeg voor alle kinderen en ze vallen allemaal bijna uit elkaar.
Het was fijn om eerst samen met de andere vrijwilligster mee te gaan, want nu weet ik een beetje wat de bedoeling is wat ik doe. Ik hoop wel dat ik meer mag doen dan dat andere meisje, want het enige waar zij mee hielp was de uitspraak. En dat was maar 5 minuten in een les van een uur. Maar er is al over gepraat en waarschijnlijk word ik meer bij de lessen betrokken. Maar ik moet natuurlijk zelf ook veel initiatief nemen. En er is mij gevraagd door een Australisch stel dat heel betrokken is bij het project, ervoor te zorgen dat het volleybalnet weer opgehangen wordt en dan zelf ook te gaan volleyballen en zo de meisjes ook erbij betrekken. Dus dat is sowieso leuk! Er zijn wel wat problemen op mijn school. Zo is de directeur opgestapt en is er nu niet echt een leidinggevende. Dit wordt wel een beetje opgevangen door een aantal mensen, maar sommige dingen zijn nu wel een beetje ongeorganiseerd. Ook is er het probleem dat sommige kinderen spelletjes doen om geld. Dit is wel al grotendeels teruggedrongen, maar ik moet er wel nog op letten. Dinsdag begint het vrijwilligerswerk echt, dus dan zal ik het allemaal wel wat duidelijker te weten komen.
Vanmorgen hebben we Khmer les gehad en straks gaan we naar het Tonle Sap meer en een floating village. Ben benieuwd!
Dat was het weer voor even. Ik hoop dat jullie het niet vervelend vinden dat mijn verhalen zo lang zijn, maar er is zo veel te vertellen!
Liefs,
Melissa
-
20 Januari 2013 - 10:37
Marion:
Voor mij is je verhaal nooit te lang! Ik vind het allemaal heel interessant en spannend! Ik hoop dat je veel kan doen buiten je eigenlijke "werk". Je zal vast wel wat vinden. Erg leuk dat je ook je volleybalkennis kan uitdragen! Geniet van alles en heel veel succes! -
20 Januari 2013 - 16:08
Marcel En Judy:
Weer een leuk verslag. Zo te lezen is er erg veel te doen op die school.
Hopelijk krijg je die kans. Veel succes! -
21 Januari 2013 - 09:58
Oma Tini:
Melissa zal even gouw een krabbeltje schrijven. Ik zit op een bericht te wachten, een ding ik ben blij dat je het zo naar je zin hebt . Is nog wel wat recht te zetten op die school. Doorgaan met je leuke verhalen, ik geniet ervan.
Volgens mij kan je alles aan.Melissa.
Liefs oma -
29 Januari 2013 - 12:29
Jan En Wil :
Melissa heel bijzonder om je reisverhalen te lezen en vertellen doe je fantastisch.Je zult zeker veel indrukken op doen, maar succes met je schoolkindertjes. We kijken uit naar het volgende verslag.
Lieve groetjes -
05 Februari 2013 - 10:11
Marion:
Ik lees je verslag nu wat beter en ik vraag me af of ik/wij niet iets kunnen doen aan het gebrek aan boeken. Kunnen we die niet vervangen? Misschien kan je de uitgever enz. laten weten? Of is dit een gek idee?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
